கோதைமொழி கோலமொழி - 6
6.
புள்ளும் சிலம்பினகாண் புள்ளரையன் கோயிலில்
வெள்ளை விளிசங்கின் பேரரவம் கேட்டிலையோ
பிள்ளாய் எழுந்திராய் பேய்முலை நஞ்சுண்டு
கள்ளச் சகடம் கலக்கழியக் காலோச்சி
வெள்ளத்தரவில் துயிலமர்ந்த வித்தினை
உள்ளத்துக் கொண்டு முனிவர்களும் யோகிகளும்
மெள்ள எழுந்தங் கரிஎன்ற பேரரவம்
உள்ளம் புகுந்து குளிர்ந்தேலோர் எம்பாவாய்.
இந்தப் பாடலில், ஆண்டாள், அவளது தோழி ஒருத்தியை எழுப்புகிறாள். புள் (பறவை) ஒலி எழுப்பிற்று, கருடனின் மேல் அமரும் அரசனான ஸ்ரீ மந் நாராயணனின் கோயிலில் சங்கினை முழங்கி விட்டார்கள். அந்த சத்தமானது பொழுது புலர்ந்தது என்பதை அறிவித்துவிட்டது. அதைக் கேட்ட பின்னும் நீ இன்னும் எழுந்திருக்க மாட்டேன் என்கிறாயே?
பேய்முலை (பூதனையின்) முலையிலிருந்து வந்த விடத்தை உண்டவனும்,
தன்னைக் கொல்ல வேண்டும் என்ற எண்ணத்தோடு வந்த சகடாசுரனைக் (கள்ளச் சகடம்) காலால் உதைத்தவனும்,
பாற்கடலில் பாம்பின் மேல் அறிதுயிலும் வித்தானவனுமான (அனைத்துக்கும் முதலானவன்)
ஸ்ரீ மந் நாராயணனின் நாமமாகிய "ஹரி' என்பதை, தங்கள் உள்ளத்தில் வைத்துக்கொண்டு, முனிவர்களும், யோகியர்களும் தங்கள் படுக்கையை விட்டு மெதுவாக எழுந்து, மெல்லிய குரலில் "ஹரி" என்று சொல்லி ஆகிவிட்டது. அந்த ஹரிநாமம், நம் உள்ளத்தின் உள்ளும் புகுந்து, அதனை குளிர்வித்துவிட்டது. அதனால், இனியும் தாமதியாது, எழுந்திருப்பாய் என்று பாடுகிறாள்.
எதற்காக மெதுவாய் எழ வேண்டும்? நம் உள்ளத்தில் இறைவன் இருக்கிறான். நாம் வேகமாக எழுந்தால், 'அவனுக்கு ஏதேனும் அடிபட்டுவிட்டால் என்ன செய்வது?" என்ற பாசத்தால் தான் என்று பெரியோர்கள் சொல்வார்கள். தெய்வத்திடம் முழுமையான நம்பிக்கை வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்துகிறது இப்பாடல்.
kOthaimozhi kOlamozhi - 6
6.
puLLum silambina kAN; puLLaraiyan kOyilil
veLLai viLi sangin pEraravam kEttilaiyO?
piLLAi yezhundhirAi; pEi mulai nanju uNdu,
kaLLa chagadam kalakkazhiya kAlOcchi,
veLLatthu aravil thuyil amarndha vitthinai
uLLatthu koNdu munivargaLum yOgigaLum
meLLa yezhundhu Hari endra pEraravam
uLLam pugundhu kuLirndhu yEl Or empAvAi
Andal wakes up one of her friends here. She says, the birds have started chirping. The temple of Sri Narayana (puL + araiyan - god mounted on Garuda) is now open and they are blowing the conch. Have you not heard that sound? Please wake up.
The saints and yOgis have slowly raised (meLLa yezhundhu) from their beds. The sound of Hari namam made by them has entered in our heart through the ears and made us happy. Who is this Hari? The one who drank the poisonous milk from the wicked Bhoothana's breast and killed her; the one who kicked off chagadAsura with His tender feet; the one who sleeps on the serpant on the sea. This Hari is in the heart of yogis and saints.
Why should we get up slowly? It is because of the firm belief that the Lord is within our heart. If we raise up fast, then it will disturb Him. He may hit the membranes of our heart which will hurt him. Such a kind of belief should be with us.
6.
புள்ளும் சிலம்பினகாண் புள்ளரையன் கோயிலில்
வெள்ளை விளிசங்கின் பேரரவம் கேட்டிலையோ
பிள்ளாய் எழுந்திராய் பேய்முலை நஞ்சுண்டு
கள்ளச் சகடம் கலக்கழியக் காலோச்சி
வெள்ளத்தரவில் துயிலமர்ந்த வித்தினை
உள்ளத்துக் கொண்டு முனிவர்களும் யோகிகளும்
மெள்ள எழுந்தங் கரிஎன்ற பேரரவம்
உள்ளம் புகுந்து குளிர்ந்தேலோர் எம்பாவாய்.
இந்தப் பாடலில், ஆண்டாள், அவளது தோழி ஒருத்தியை எழுப்புகிறாள். புள் (பறவை) ஒலி எழுப்பிற்று, கருடனின் மேல் அமரும் அரசனான ஸ்ரீ மந் நாராயணனின் கோயிலில் சங்கினை முழங்கி விட்டார்கள். அந்த சத்தமானது பொழுது புலர்ந்தது என்பதை அறிவித்துவிட்டது. அதைக் கேட்ட பின்னும் நீ இன்னும் எழுந்திருக்க மாட்டேன் என்கிறாயே?
பேய்முலை (பூதனையின்) முலையிலிருந்து வந்த விடத்தை உண்டவனும்,
தன்னைக் கொல்ல வேண்டும் என்ற எண்ணத்தோடு வந்த சகடாசுரனைக் (கள்ளச் சகடம்) காலால் உதைத்தவனும்,
பாற்கடலில் பாம்பின் மேல் அறிதுயிலும் வித்தானவனுமான (அனைத்துக்கும் முதலானவன்)
ஸ்ரீ மந் நாராயணனின் நாமமாகிய "ஹரி' என்பதை, தங்கள் உள்ளத்தில் வைத்துக்கொண்டு, முனிவர்களும், யோகியர்களும் தங்கள் படுக்கையை விட்டு மெதுவாக எழுந்து, மெல்லிய குரலில் "ஹரி" என்று சொல்லி ஆகிவிட்டது. அந்த ஹரிநாமம், நம் உள்ளத்தின் உள்ளும் புகுந்து, அதனை குளிர்வித்துவிட்டது. அதனால், இனியும் தாமதியாது, எழுந்திருப்பாய் என்று பாடுகிறாள்.
எதற்காக மெதுவாய் எழ வேண்டும்? நம் உள்ளத்தில் இறைவன் இருக்கிறான். நாம் வேகமாக எழுந்தால், 'அவனுக்கு ஏதேனும் அடிபட்டுவிட்டால் என்ன செய்வது?" என்ற பாசத்தால் தான் என்று பெரியோர்கள் சொல்வார்கள். தெய்வத்திடம் முழுமையான நம்பிக்கை வேண்டும் என்பதை வலியுறுத்துகிறது இப்பாடல்.
kOthaimozhi kOlamozhi - 6
6.
puLLum silambina kAN; puLLaraiyan kOyilil
veLLai viLi sangin pEraravam kEttilaiyO?
piLLAi yezhundhirAi; pEi mulai nanju uNdu,
kaLLa chagadam kalakkazhiya kAlOcchi,
veLLatthu aravil thuyil amarndha vitthinai
uLLatthu koNdu munivargaLum yOgigaLum
meLLa yezhundhu Hari endra pEraravam
uLLam pugundhu kuLirndhu yEl Or empAvAi
Andal wakes up one of her friends here. She says, the birds have started chirping. The temple of Sri Narayana (puL + araiyan - god mounted on Garuda) is now open and they are blowing the conch. Have you not heard that sound? Please wake up.
The saints and yOgis have slowly raised (meLLa yezhundhu) from their beds. The sound of Hari namam made by them has entered in our heart through the ears and made us happy. Who is this Hari? The one who drank the poisonous milk from the wicked Bhoothana's breast and killed her; the one who kicked off chagadAsura with His tender feet; the one who sleeps on the serpant on the sea. This Hari is in the heart of yogis and saints.
Why should we get up slowly? It is because of the firm belief that the Lord is within our heart. If we raise up fast, then it will disturb Him. He may hit the membranes of our heart which will hurt him. Such a kind of belief should be with us.
No comments:
Post a Comment