திருப்பாவை பாடல் 19 - Tiruppaavai Song 19

கோதைமொழி கோலமொழி - 19

19.
குத்து விளக்கெரிய கோட்டுக்கால் கட்டில் மேல்
மெத்தென்ற பஞ்ச சயனத்தின் மேல் ஏறிக்
கொத்தலர் பூங்குழல் நப்பினை கொங்கைமேல்
வைத்துக் கிடந்த மலர்மார்பா வாய்திறவாய்
மைத்தடம் கண்ணினாய் நீ உன் மணாளனை
எத்தனை போதும் துயிலெழ ஒட்டாய்காண்
எத்தனையேலும் பிரிவு ஆற்றகில்லாயால்
தத்துவம் அன்று தகவேலோர் எம்பாவாய்.

இந்தப் பாடலில், ஆண்டாள், கண்ண பிரானை, ஒரு வார்த்தையாவது சொல்ல வேண்டும் என்று வேண்டுகிறாள்.

குத்து விளக்கு எரிந்து, ஒளி பரப்பிக்கொண்டிருக்கிறது. பெரிய கட்டில் மேல், மெத்தென்று உள்ள படுக்கையின் மேல், கொத்தாக பூக்களை அணிந்துள்ள நப்பின்னை பிராட்டியோடு சேர்ந்து பள்ளி கொண்டுள்ள மலர் போன்ற மார்பை உடையவனே! ஒரு வார்த்தையாவது எங்களுக்கு நீ அருள வேண்டும்.

அடுத்து நப்பின்னை பிராட்டியிடம் முறையிடுகிறாள். "மை அணிந்த கண்கள் உடையவளே, உன் மணாளனை, துயிலிருந்து எழ விடமாட்டாய் போலும்! அவ்வாறு அவர் துயிலெழுந்து வந்து, எங்கள் முன் நின்றாரெனில், அந்தப் பிரிவைத் தாங்க மாட்டாயோ? அப்படியெல்லாம் பயப்பட தேவை இல்லை. இவ்வாறு, உன் மணாளனை, எங்களுக்கு அருள் புரிய விடாமல், உன்னுடனேயே வைத்திருப்பது, உனக்குத் தகுந்த செயல் அன்று" என்று கூறி முடிக்கிறாள்.

kOthaimozhi kOlamozhi - 19

19.
kutthu viLakku eriya kOttukkAl kattil mEl
metthendra panja sayanatthin mEl yERi
kotthu alar poon kuzhal nappinnai kongai mEl
vaitthu kidantha malar mArbA vaai thiRavaai
maitthadan kaNNinAi nee un maNALanai
etthanai pOthum thuyilezha Ottaai kAN
etthanai yElum pirivAtRa killaaiyaal
thatthuvam andRu thagavElOr empAvAi

In this song, Andal talks to both Krishna and Nappinnai. She describes the room where Krishna and Nappinnai are sleeping. The room is illuminated with oil lamps (kutthu vilakku eriya). The cot on which the lord is sleeping, has huge pillar like legs (kOttukkaal kattil). It has a soft bed on it. The lord is sleeping on the bed (metthendra panja sayanatthin mel yeri) along with Nappinnai who wears a bunch of flowers on her hair (kotthu alar poonkuzhal nappinnai). "Oh lord! who has a broad chest (malar maarbaa) on which Nappinnai is resting, please open your mouth and tell a word to us (vaai thiRavAi)".

Then she addresses Nappinnai. "Oh the lady who wears kAjal on the eyes (mai thadam kaNNinAi), you wont let your beloved (nee un maNALanai) to wake up from the sleep and meet us (etthanai pOthum thuyilezha Ottaai kAN) because of the fear that you might get separated from Him (etthanai yElum pirivAtRa killaaiyaal) if he meets us. But its not fair and true (thatthuvam andRu)."