பாடல் 2
வெள்ளை நுண்மணல் கொண்டு தெருவணிந்து
..வெள்வரைப்பதன் முன்னம் துறைபடிந்து
முள்ளும் இல்லாச் சுள்ளி எரிமடுத்து
..முயன்றுன்னை நோற்கின்றேன் காமதேவா
கள்ளவிழ் பூங்கணை தொடுத்துக்கொண்டு
..கடல்வண்ணன் என்பதோர் பேரெழுதி
புள்ளினை வாய்பிளந்தான் என்பதோர்
..இலக்கினில் புக என்னை எய்கிற்றியே
மன்மதனே, நீ இருக்கும் தெருவினை (இடத்தினை - அதாவது நம் மனது), நன்றாக சலிக்கப்பட்ட வெள்ளை நிற மணல் கொண்டு அலங்கரித்தேன். பின்னர் சூரியன் உதயத்திற்கு முன்னமே, குளத்தில் நீராடி முடித்துவிட்டேன். முட்கள் இல்லாத சுள்ளிகளை எடுத்து, தீயில் இட்டேன் [தீய எண்ணங்கள் முட்கள். அந்த முட்களை நீக்கி, நம் எண்ணமாகிய சுள்ளியை, ஆஹுதியில் இடுதல். இறைவனை அடைய யாகம் பண்ணுவது பற்றி கூறுகிறாள்].
இவ்வாறெல்லாம் ஏன் செய்கிறேன் என்றால், உனது மலர்க்கணைகளில் (மன்மதனின் பஞ்ச பாணம் - அம்பாள் கையிலும் அதே அம்புகள் தான் இருக்கின்றன) "கடல் வண்ணன்" என்று பேர் எழுதி, அந்தப் புள்ளின் வாய் பிளந்த பரமனின் மேல் விடுவாயாக.
அதாவது, தன்னையே மலர் அம்பாக வைத்து, தன் மேல், கடல் வண்ணன் என்று பெருமாளின் நாமத்தை எழுதி, அவனை நோக்கி விடுமாறு, ஆண்டாள் காமதேவனைப் பிரார்த்திக்கிறாள்.
வெள்வரைப்பதன் முன்னம் என்றால், சூரியன் உதிப்பதற்கு முன்னமே என்று பொருள்.
பஞ்சதன்மாத்ர சாயகா என்று லலிதா சஹஸ்ரநாமம் வர்ணிக்கிறது. பஞ்சபாணி என்று ஒரு பெயர் உண்டு. சிவபெருமான், மன்மதனை எரித்த போது, அம்பாள், அவனது கரும்பு வில்லையும், மலர்க்கணையையும் தாம் எடுத்து வைத்துக்கொண்டாள் என்று கூறுவார்கள். மனோ ரூப இக்ஷு கோதண்டா, அதாவது நம் மனம் என்னும் கரும்பு வில்லையும், நமது உணர்வுகள் என்னும் அம்புகளையும் அம்பாளிடம் கொடுத்துவிட்டால், அவை நல்ல வழியில் இயங்கும் என்ற உள்ளர்த்தம். அதுபோல, இங்கே, ஆண்டாள், மன்மதனிடம் வேண்டுவது, நாராயணன் மேல் நம்மைச் செலுத்துக என்பதாகும்.
Song 2
veLLai nuN maNal koNdu theruvaNindhu
..veL varaippathan munnam thuRaipadindhu
muLLum illaach chuLLi erimadutthu
..muyandRunnai nORkindREn kAmadEvA
kaLLavizh poongaNai thodutthukkoNdu
..kadal vaNNan enbathOr pErezhuthi
puLLinai vaai piLandhaan enbathOr
..ilakkinil puga ennai eigitRiyE
Kamadeva, I decorated the place where you reside with white sand that is very fine. I removed the thorns from the twigs. I bathed before sun rise (veL varaippathan munnam thuRai padindhu) in the pond. I am offering the twigs in the sacred fire for you. Why am I doing all these? It is because, I want you to write the name of the lord who is in the colour of the ocean (Kadal vannan) on your arrows with myself tied to it and shoot it on him (ilakkinil puga), the one who killed the asura who came in the form of a crane (puLLinai vaai piLandhaan).
In Lalitha Sahsranama there are two namas - manO roopa ikshu kOdhandA, pancha thanmaatra saayaka. Manmadhan has a bow made of sugarcane (ikshu) and five arrows made of flowers. When he disturbed Lord Shiva when he was doing penace, he was burnt to ashes. Parvati took Manmadhan's weapons and had it with her. The bow symbolises our mind and the five arrows are our five senses. When they are with Devi, it will do only the right thing. If not, they will wander somewhere and keep doing wrong. This is the inner meaning of Ambal holding manmadhan's weapons.
வெள்ளை நுண்மணல் கொண்டு தெருவணிந்து
..வெள்வரைப்பதன் முன்னம் துறைபடிந்து
முள்ளும் இல்லாச் சுள்ளி எரிமடுத்து
..முயன்றுன்னை நோற்கின்றேன் காமதேவா
கள்ளவிழ் பூங்கணை தொடுத்துக்கொண்டு
..கடல்வண்ணன் என்பதோர் பேரெழுதி
புள்ளினை வாய்பிளந்தான் என்பதோர்
..இலக்கினில் புக என்னை எய்கிற்றியே
மன்மதனே, நீ இருக்கும் தெருவினை (இடத்தினை - அதாவது நம் மனது), நன்றாக சலிக்கப்பட்ட வெள்ளை நிற மணல் கொண்டு அலங்கரித்தேன். பின்னர் சூரியன் உதயத்திற்கு முன்னமே, குளத்தில் நீராடி முடித்துவிட்டேன். முட்கள் இல்லாத சுள்ளிகளை எடுத்து, தீயில் இட்டேன் [தீய எண்ணங்கள் முட்கள். அந்த முட்களை நீக்கி, நம் எண்ணமாகிய சுள்ளியை, ஆஹுதியில் இடுதல். இறைவனை அடைய யாகம் பண்ணுவது பற்றி கூறுகிறாள்].
இவ்வாறெல்லாம் ஏன் செய்கிறேன் என்றால், உனது மலர்க்கணைகளில் (மன்மதனின் பஞ்ச பாணம் - அம்பாள் கையிலும் அதே அம்புகள் தான் இருக்கின்றன) "கடல் வண்ணன்" என்று பேர் எழுதி, அந்தப் புள்ளின் வாய் பிளந்த பரமனின் மேல் விடுவாயாக.
அதாவது, தன்னையே மலர் அம்பாக வைத்து, தன் மேல், கடல் வண்ணன் என்று பெருமாளின் நாமத்தை எழுதி, அவனை நோக்கி விடுமாறு, ஆண்டாள் காமதேவனைப் பிரார்த்திக்கிறாள்.
வெள்வரைப்பதன் முன்னம் என்றால், சூரியன் உதிப்பதற்கு முன்னமே என்று பொருள்.
பஞ்சதன்மாத்ர சாயகா என்று லலிதா சஹஸ்ரநாமம் வர்ணிக்கிறது. பஞ்சபாணி என்று ஒரு பெயர் உண்டு. சிவபெருமான், மன்மதனை எரித்த போது, அம்பாள், அவனது கரும்பு வில்லையும், மலர்க்கணையையும் தாம் எடுத்து வைத்துக்கொண்டாள் என்று கூறுவார்கள். மனோ ரூப இக்ஷு கோதண்டா, அதாவது நம் மனம் என்னும் கரும்பு வில்லையும், நமது உணர்வுகள் என்னும் அம்புகளையும் அம்பாளிடம் கொடுத்துவிட்டால், அவை நல்ல வழியில் இயங்கும் என்ற உள்ளர்த்தம். அதுபோல, இங்கே, ஆண்டாள், மன்மதனிடம் வேண்டுவது, நாராயணன் மேல் நம்மைச் செலுத்துக என்பதாகும்.
Song 2
veLLai nuN maNal koNdu theruvaNindhu
..veL varaippathan munnam thuRaipadindhu
muLLum illaach chuLLi erimadutthu
..muyandRunnai nORkindREn kAmadEvA
kaLLavizh poongaNai thodutthukkoNdu
..kadal vaNNan enbathOr pErezhuthi
puLLinai vaai piLandhaan enbathOr
..ilakkinil puga ennai eigitRiyE
Kamadeva, I decorated the place where you reside with white sand that is very fine. I removed the thorns from the twigs. I bathed before sun rise (veL varaippathan munnam thuRai padindhu) in the pond. I am offering the twigs in the sacred fire for you. Why am I doing all these? It is because, I want you to write the name of the lord who is in the colour of the ocean (Kadal vannan) on your arrows with myself tied to it and shoot it on him (ilakkinil puga), the one who killed the asura who came in the form of a crane (puLLinai vaai piLandhaan).
In Lalitha Sahsranama there are two namas - manO roopa ikshu kOdhandA, pancha thanmaatra saayaka. Manmadhan has a bow made of sugarcane (ikshu) and five arrows made of flowers. When he disturbed Lord Shiva when he was doing penace, he was burnt to ashes. Parvati took Manmadhan's weapons and had it with her. The bow symbolises our mind and the five arrows are our five senses. When they are with Devi, it will do only the right thing. If not, they will wander somewhere and keep doing wrong. This is the inner meaning of Ambal holding manmadhan's weapons.
No comments:
Post a Comment